słownik Szwedzko-Polski »
plundring w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| plundring [~en ~ar] substantiv | plądrowanie(rzeczownik odczasownikowy) od plądrować szabrownictwo(potocznie, potoczny) grabież dobytku pozostawionego bez opieki przez właścicieli najczęściej w czasie wojny lub klęski żywiołowej zrabować(książkowy) zabrać wiele rzeczy z budynku, pokoju lub innego terenu bezprawnie i posługując się przemocą |
