konst w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| konst [~en ~er] substantiv | artnoun sztuka(sztuka) twórczość artystyczna sztukanoun |
| konstant | stałasymbol, któremu przyporządkowana jest pewna zdefiniowana wartość; |
| konstant [n. ~, ~a] | stałyniezmieniający poglądów, uczuć, postanowień trwałytaki, który nie ulega większym zmianom |
| Konstantin | Konstantynimię męskie; Konstantyna(geografia, geograficzny) miasto w północno-wschodniej Algierii; |
| Konstantinopel | Konstantynopol(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) dawna nazwa Stambułu; |
| konstantinopolitan | konstantynopolitańczykmieszkaniec Konstantynopola |
| konstantinopolitansk | konstantynopolitańskiodnoszący się do Konstantynopola, związany z Konstantynopolem |
| Konstanz | Konstancja(geografia, geograficzny) miasto w Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia; Konstancjaimię żeńskie; Konstantynaimię żeńskie; |
| konstapel [~n konstaplar] substantiv | posterunkowynoun |
| konstatera [~de ~t] verb | konstatowaćverb stwierdzaćverb |
| konstaterande [~t ~n] substantiv | stwierdzenienoun |
| konstellation [~en ~er] substantiv | gwiazdozbiór(astronomia, astronomiczny) grupa gwiazd, zajmujących pewien obszar nieba; |
| konstgalleri [~et ~er] substantiv | pinakotekanoun |
| konstgjord [-gjort ~a] adjektiv | pozornyadjective sztucznyadjective |
| konsthandlare [~n; pl. ~, best. pl. -handlarna] substantiv | marszand(książkowy) (sztuka) osoba handlująca dziełami sztuki |
| konsthandverk | rzemiosło artystycznedziedzina sztuk plastycznych, obejmująca wytwarzanie metodami rzemieślniczymi artystycznych przedmiotów o charakterze użytkowym |
| konstharts [~et el. ~en; pl. ~er] substantiv | |
| konsthistoriker [~n; pl. ~] substantiv | historyk sztukinoun |
| konstig [~t ~a] adjektiv | dziwnyadjective |
| konstigt | dziwniew nietypowy, osobliwy, często niezrozumiały sposób obconieswojo, nieswojsko, cudzo, nie jak u siebie |
| konstitution [~en ~er] substantiv | konstytucja(biologia, biologiczny) stan organizmu zwierzęcia uwarunkowany jakością tkanek, czynnością narządów wewnętrznych i regulacyjną działalnością gruczołów dokrewnych; konstytucja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) akt prawny, określany także jako ustawa zasadnicza, który zazwyczaj ma najwyższą moc prawną w systemie źródeł prawa w państwie; |
| konstitutionell [~t ~a] adjektiv | konstytucyjnyadjective konstytucyjnyadjective |
| konstlad [konstlat ~e] adjektiv | nienaturalnyadjective sztucznyadjective sztucznyadjective |
| konstnär [~en ~er] substantiv | malarz(sztuka) artysta, który maluje obrazy |
| konstnärlig [~t ~a] adjektiv | artystycznieadjective |
| konstpsykologi |
