garłacz w języku po szwedzku

Polski	Szwedzki
garłacz (architektura, architektoniczny) dekoracyjne zakończenie rynny dachowej, rozpowszechnione w budownictwie gotyku i renesansu; noun	utkastare [~n; pl. ~, best. pl. -kastarna]substantiv
garłacz (historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) krótka ręczna broń palna z trąbkowatym wylotem lufy, strzelająca siekańcami, używana w Europie w XVII–XVIII wieku; noun	karbinhake [~n -hakar]substantiv

Historia wyszukiwania