słownik Szwedzko-Polski »

ja w języku polskim

SzwedzkiPolski
mt och ständigt

bez przerwy

mte preposition

wraz z(o osobach, obiektach) razem, wspólnie, łącznie z kimś / czymś
preposition

mthund [~en ~ar] substantiv

jamthund(kynologia, kynologiczny) rasa psa z grupy szpiców myśliwskich pochodząca z regionu Jämtland w Szwecji;
noun

mvikt [~en ~er] substantiv

równowaganoun
stabilny stan jakiegoś układu

Jan [~en ~ar] substantiv

Jannoun
imię męskie;

Jan Mayen

Jan Mayen(geografia, geograficzny) wyspa w Arktyce, należąca do Norwegii;

Janina

Janinaimię żeńskie;

Janitsjar [~en ~er] substantiv

janczarski(historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) związany z janczarami, dotyczący janczarów
noun

nkare [~n; pl. ~, best. pl. nkarna] substantiv

Amerykaniec(wariant) (lekceważąco, lekceważący) mieszkaniec Ameryki, zwłaszcza Stanów Zjednoczonych
noun

jankesnoun

Jankes(pogardliwie, pogardliwy) albo (żartobliwie) Amerykanin
noun

jankeskanoun

Janna

Janinaimię żeńskie;

Janne

Janimię męskie;

nta [~n ntor] substantiv

dziewczynanoun
młoda, niezamężna kobieta

januari substantiv

styczeńnoun
pierwszy miesiąc w roku (wg kalendarza gregoriańskiego i juliańskiego);

Janus

Janus(astronomia, astronomiczny) jeden z księżyców Saturna;

Janus(mitologia, mitologiczny) staroitalski bóg o dwóch twarzach;

Jap

Jakubimię męskie;

japan

Japończykosoba narodowości japońskiej, obywatel, mieszkaniec Japonii

Japan

Japonia(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Azji;

japanologi [~n] substantiv

japonistyka(edukacja, edukacyjny) nauka o kulturze, sztuce i języku ludów zamieszkujących Japonię
noun

japansk [~t ~a] adjektiv

japoński(językoznawstwo, językoznawczy) język używany w Japonii;
adjective

japońskiadjective
dotyczący lub odnoszący się do Japonii lub Japończyków

japansk mispel

lokwat(botanika, botaniczny) (spożywczy) owoc lokwatu (1.1)

lokwat(potocznie, potoczny) (botanika, botaniczny) drzewo owocowe z gatunku Eriobotrya japonica Lour., nieśplik japoński

japansk spets

szpic japoński(kynologia, kynologiczny) rasa małych psów do towarzystwa z Japonii;

japanska [~n japanskor] substantiv

Japonkanoun
kobieta lub dziewczyna narodowości japońskiej, obywatelka, mieszkanka Japonii

japoński(językoznawstwo, językoznawczy) język używany w Japonii;
noun

japońskinoun
dotyczący lub odnoszący się do Japonii lub Japończyków

Japanska havet

Morze Japońskie(geografia, geograficzny) morze Oceanu Spokojnego, położone między Japonią, Koreą i Rosją;

japanskspråkig

japońskojęzycznyposługujący się językiem japońskim

japońskojęzycznyspisany, stworzony w języku japońskim

japońskojęzycznytaki, którego mieszkańcy posługują się językiem japońskim

japp interjektion

eheinterjection
wyrażający przytaknięcie lub zgodę w sposób niedbały

no(potocznie, potoczny) …oznaczająca przytaknięcie
interjection

jardinr [~en ~er] substantiv

kwietniknoun
pojemnik do sadzenia w nim kwiatów

żardinieranoun
rodzaj stolika lub stojąca półka z wgłębieniem na kwiaty doniczkowe

jargong [~en ~er] substantiv

żargon(językoznawstwo, językoznawczy) (kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) zespół jednostek językowych właściwych dla wyodrębnionej grupy społecznej lub zawodowej;
noun

rn [~et; pl. ~] substantiv

żelazo(chemia, chemiczny) (fizyka, fizyczny) metaliczny pierwiastek chemiczny o symbolu Fe i liczbie atomowej 26;
noun

2345