hel w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| Heliga stolen | Stolica Święta(geografia, geograficzny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) siedziba papieża, Watykan Stolica Święta(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) organ władzy zwierzchniej w Kościele katolickim |
| helighet [~en ~er] substantiv | świątobliwośćnoun świętośćnoun |
| heligt krig | święta wojnawojna prowadzona z przyczyn religijnych |
| helikopter [~n helikoptrar] substantiv | helikopternoun śmigłowiec(lotnictwo, lotniczy) statek powietrzny z wirnikiem umieszczonym nad kadłubem, poruszającym się w płaszczyźnie równoległej do ziemi |
| helio- | helio-pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy ze Słońcem, energią słoneczną lub światłem słonecznym |
| heliocentrisk [~t ~a] adjektiv | heliocentryczny(astronomia, astronomiczny) związany z heliocentryzmem, dotyczący heliocentryzmu, przyjmujący Słońce za punkt odniesienia |
| heliopaus | heliopauza(astronomia, astronomiczny) górna granica heliosfery |
| heliosfär | heliosfera(astronomia, astronomiczny) przestrzeń wokół Słońca ograniczona zasięgiem występowania wiatru słonecznego (zwykle w liczbie pojedynczej) |
| helioskop | |
| helium [~et el. heliet el. ~] substantiv | hel(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu He i liczbie atomowej 2; |
| hellen [~en ~er] substantiv | Hellennoun |
| hellenist [~en ~er] substantiv | hellenista(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) znawca starożytnej Grecji – języka, historii, kultury; specjalista w dziedzinie hellenistyki |
| hellenistisk [~t ~a] adjektiv | hellenistycznyadjective |
| hellensk [~t ~a] adjektiv | helleńskiadjective |
| hellre adverb | raczejadverb |
| poäng [~en, hellre, än, ~et; pl. ~] | senswłaściwość jakiejś idei, czynności, przedmiotu, sprawiająca, że jest użyteczny, wartościowy, uzasadniony |
| ryka [rök, hellre, än, rykte, rykt, pres. ryker] verb | dymić sięverb |
| ryka [rök, hellre, än, rykte, rykt, pres. ryker] | dymićwydzielać dym |
| skälva [skälvde, hellre, än, skalv, skälvt, pres. skälver] | drżećtrząść się, drgać, dygotać |
| helnot [~en ~er] substantiv | cała nuta(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) nuta stanowiąca podstawową wartość rytmiczną; |
| helnykterist [~en ~er] substantiv | abstynentnoun |
| Helsingfors | Helsinki(geografia, geograficzny) stolica Finlandii; |
| helsingforsare | helsińskiodnoszący się do miasta Helsinki |
| Helsingör | Elsynor(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) Helsingør |
| helspänn substantiv | na skrajunoun |
| helt | całkiemw sposób całkowity, zupełny, pełny całkowiciew sposób całkowity, pełny, bez reszty kompletniew sposób całkowity, zupełny; bez reszty, w pełni |
| helt enkelt | po prostuzwyczajnie, w sposób oczywisty, bez uzasadniania |
| helt och hållet | całkowiciew sposób całkowity, pełny, bez reszty |
| helt sonika | po prostuzwyczajnie, w sposób oczywisty, bez uzasadniania |
| heltal [~et; pl. ~] substantiv | liczba całkowita(matematyka, matematyczny) liczba należąca do zbioru liczb naturalnych dodatnich lub zbioru liczb przeciwnych do nich, a także liczba 0; liczby całkowitenoun |
| helton [~en ~er] substantiv | cały ton(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) odległość między dwoma dźwiękami, składająca się z dwóch półtonów; |
| helvete [~t ~n] substantiv | cholera(potocznie, potoczny) (pospolicie) przekleństwo wyrażające zdenerwowanie do diaskanoun |
