słownik Szwedzko-Polski »

hel w języku polskim

SzwedzkiPolski
hel [~t ~a] adjektiv

całkowity(matematyka, matematyczny) będący liczbą całkowitą, czyli dodatnią lub ujemną wielokrotnością jeden, albo zerem
adjective

całyadjective
jedyny, wyłączny

całyadjective
zupełny, zawierający wszystkie elementy w czasie i przestrzeni

nieuszkodzonyadjective

totalny(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) dotyczący totalizmu
adjective

hel funktion

funkcja całkowita

hela

uzdrawiaćczynić kogoś zdrowym

hela havet stormar

gorące krzesła

hela konkarongen

cały kram

hela tiden

cały czasnieustannie, ciągle

hela världen

koniec świata(potocznie, potoczny) miejsce bardzo odległe

hela året

całorocznytrwający cały rok; czynny cały rok; obejmujący cały rok

helare

uzdrowicielosoba, która posiada moc uzdrawiania i stosuje w tym celu metody niepraktykowane przez medycynę oficjalną; (także, też) ten, kto kogoś uzdrowił

Helena

Helenanglosaskie imię żeńskie

Helena(oficjalnie) (urzędowy) imię żeńskie;

Helene

Helena(oficjalnie) (urzędowy) imię żeńskie;

helg [~en ~er] substantiv

weekendnoun
sobota i niedziela, także piątek wieczorem, (dosłownie) koniec tygodnia

świętonoun
dzień lub więcej dni wyróżniający się od innych, poświęcony czemuś lub komuś, spędzany w inny, szczególny sposób niż zwykłe dni

helga [~de ~t] verb

konsekrować(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) dokonywać konsekracji
verb

poświęcać(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) dokonywać poświęcenia; pokropić coś wodą święconą
verb

uczcić(książkowy) oddać komuś cześć, hołd, okazać uznanie, szacunek
verb

święcićverb
czynić świętym, nakładać charakter sakralny

Helga [~de ~t] verb

Helgaverb
imię żeńskie;

helgdag [~en ~ar] substantiv

świątecznynoun
przeznaczony na święto, używany w dni świąteczne (1.2), na uroczyste okazje

świątecznynoun
przypadający w dzień będący świętem; wolny od pracy, szkoły

Helge

Helgaimię żeńskie;

helgedom [~en ~ar] substantiv

święconynoun
o charakterze sakralnym; taki, który został poświęcony

helgerån [~et; pl. ~] substantiv

świętokradztwonoun
znieważenie lub zbezczeszczenie kogoś lub czegoś uznawanego za święte

helgon [~et; pl. ~] substantiv

święta(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) kobieta uznana przez Kościół za godną kultu
noun

świętynoun
mężczyzna święty w znaczeniu (1.1)

helhet [~en ~er] substantiv

całokształtnoun
zorganizowana całość, rozważany w całości układ

całośćnoun
wszystkie elementy czegoś tworzące razem jakąś samodzielną jednostkę

helhjärtat

z całego sercacałym sobą, całkowicie, angażując wszystkie swoje uczucia

helig [~t ~a] adjektiv

święty(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) o osobie: ktoś uznany przez jakiś Kościół lub społeczność za godnego kultu;
adjective

święty(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) o rzeczy: coś godnego kultu religijnego
adjective

świętyadjective
mężczyzna święty w znaczeniu (1.1)

helig ko

święta krowa(przenośnie, przenośnia) osoba z różnego powodu uprzywilejowana, której się pobłaża i pozwala na zbyt wiele

Helig Skrift

Pismo Święte(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) Biblia

heliga landet

Ziemia Święta(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) miejsca w Palestynie opisane w Nowym Testamencie, gdzie urodził się, żył i umarł Jezus Chrystus;

heliga stolen

Stolica Apostolska(geografia, geograficzny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) siedziba papieża, Watykan

12