słownik Szwedzko-Polski »

grupp w języku polskim

SzwedzkiPolski
grupp [~en ~er] substantiv

grupa(chemia, chemiczny) kolumna układu okresowego
noun

grupanoun
zbiór elementów (żywych lub martwych) o wspólnej cesze

grupanoun
zbiór osób lub zwierząt (rzadziej: przedmiotów) znajdujących się blisko siebie

zbiór(matematyka, matematyczny) kolekcja niepowtarzających się elementów;
noun

zbiórnoun
grupa, pewna liczba czegoś traktowana jako jedna całość

zbiórnoun
zbiór (1.1) wszystkich przedmiotów o jakiejś cesze należących do kogoś

zespółnoun
grupa osób realizująca wspólny cel;

gruppera [~de ~t] verb

gniazdować(językoznawstwo, językoznawczy) układać w słowniku wyrazy w grupy na podstawie ich motywacji słowotwórczej lub pokrewieństwa etymologicznego
verb

gromadaverb
zbiorowisko przedmiotów, zwierząt czy ludzi, zwykle dość liczne

grupowaćverb
tworzyć grupy, porządkować w grupach

grupowyverb
odbywający się w grupie, dotyczący grupy

zbiorowyverb
odnoszący się do pewnej grupy ludzi lub rzeczy, złożony z wielu jednostek

gruppsex [~et] substantiv

seks grupowynoun

grupptänk

syndrom grupowego myślenia(psychologia, psychologiczny) uleganie ograniczającej sugestii i naciskowi grupy, której jest się członkiem

arbetsgrupp [~en ~er] substantiv

brygadanoun
zorganizowany zespół ludzi wykonujący określoną pracę albo zadanie

podzespół(technologia, technika, techniczny) części zmontowane ze sobą
noun

blodgrupp [~en ~er] substantiv

grupa krwi(biologia, biologiczny) (medycyna, medyczny) typ krwi ze względu na zestaw antygenów obecnych na powierzchni krwinek czerwonych
noun

cyklisk grupp

grupa cykliczna

delgrupp

podzespółpodgrupa

dödens grupp

grupa śmierci(sport, sportowy) grupa w rozgrywkach, której drużyny/uczestnicy prezentują podobny, wysoki poziom i każdy z nich może być upatrywany w roli faworyta

etnisk grupp

grupa etniczna(etnografia, etnograficzny) (socjologia, socjologiczny) grupa ludzi posiadających wspólne doświadczenia społeczne, kulturowe, narodowe oraz historyczne;

funktionell grupp

grupa funkcyjna(chemia, chemiczny) ugrupowanie atomów występujące w cząsteczce związku organicznego, decydujące o podstawowych własnościach chemicznych związku;

karboxylgrupp

grupa karboksylowa(chemia, chemiczny) jednowartościowa grupa funkcyjna, składająca się z jednego atomu węgla, dwóch atomów tlenu i jednego atomu wodoru;

musikgrupp [~en ~er] substantiv

zespół(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) grupa muzyków występująca razem na scenie
noun

målgrupp [~en ~er] substantiv

grupa docelowa(ekonomia, ekonomiczny) (publikatory) grupa osób, do której zasadniczo skierowany jest komunikat, reklama lub produkt;
noun

target(środowiskowy) (handel, handlowy) grupa docelowa, np. klientów, odbiorców
noun

nominalgrupp

grupa nominalna(językoznawstwo, językoznawczy) jednostka składniowa, której centralnym elementem jest rzeczownik lub zaimek rzeczowny

ögrupp [~en ~er] substantiv

archipelag(geografia, geograficzny) grupa wysp położonych blisko siebie;
noun