göra w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| göra ont | szczypaćpowodować odczucie szczypania |
| göra sig fri | uwolnićusunąć więzy ograniczające swoje ruchy uwolnićwyrwać się z zamknięcia |
| göra sig till | pozowaćudawać kogoś, kim się nie jest |
| göra sig till åtlöje | |
| göra sin militärtjänst | usługiwaćświadczyć przysługę |
| göra sitt yttersta | wyjść z siebie(potocznie, potoczny) bardzo się starać, robić wszystko co możliwe |
| göra skev | wypaczaćdeformować kształt, zniekształcać |
| göra skillnad | robić różnicępowodować, że coś nie jest komuś obojętne |
| göra slarvsylta av någon | zbić na kwaśne jabłkopobić, zbić bardzo dotkliwie |
| göra slut | kończyćzrywać z czymś, przestawać coś robić |
| göra sällskap med | asystowaćbyć obecnym, towarzyszyć przy czym |
| göra tyngre | ciężarekprzedmiot pomiarowy, będący wzorcem określonej masy przyciskciężarek do przyciskania czegoś, np. papieru |
| göra uppror | powstawaćwzniecać powstanie, rozpoczynać walkę zbrojną zbuntowanyczłowiek, który uległ buntowi |
| Göran | Jorgosforma greckiego imienia męskiego, odpowiednik polskiego Jurek |
| gördel [~n gördlar] substantiv | obrączkować(botanika, botaniczny) usuwać pierścień zewnętrznych tkanek z pnia rośliny drzewiastej |
| Görgen | Jerzyimię męskie; |
| göring | robieniezajmowanie się czymś, wykonywanie jakiejś czynności; wywoływanie jakiegoś stanu |
| görlig [~t ~a] adjektiv | wykonalnyadjective |
| göromål [~et; pl. ~] substantiv | czynnośćnoun |
| att göra en höna av en fjäder | robić z igły widły(potocznie, potoczny) wyolbrzymiać coś, przesadzać |
| att göra ett berg av ett sandkorn | robić z igły widły(potocznie, potoczny) wyolbrzymiać coś, przesadzać |
| att göra snurrig | skołowany(potocznie, potoczny) odczuwający zamęt, pozbawiony właściwego rozeznania w danej sytuacji; zdezorientowany |
| avgöra [-gjorde, -gjort, -gjord n. -gjort, pres. -gör] verb | decyzjaverb kazaćverb orzeczenie(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) rozstrzygnięcie danej sprawy przez organ państwa działający w ramach swej kompetencji rozstrzygaćverb tell(archeologia, archeologiczny) typ stanowiska archeologicznego w formie ściętego wzgórza utworzonego z nawarstwiających się, wskutek długotrwałego osadnictwa, pozistałości osad ludzkich; ustalaćverb wypowiadaćverb zdecydowaćverb |
| avgörande | kardynalnygłówny, najważniejszy, zasadniczy krytycznybardzo trudny, ciężki krytycznyznajdujący się w decydującej fazie przemożny(książkowy) bardzo intensywny walnymający decydujące znaczenie |
| avgörande [~t, ~n] | decydującyprzesądzający o czymś, przełomowy ostateczny(książkowy) kończący jakiś cykl, ciąg, szereg, serię; ostatni i definitywny |
