föra w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| föra [förde, fört, pres. för] verb | doprowadzaćverb noszenie(rzeczownik odczasownikowy) od nosić ponieśćverb prowadzićverb prowadzićverb prowadzićverb prowadzić sięverb przelatywaćverb przeniesienie(rzeczownik odczasownikowy) od przenieść przeprowadzaćverb unosićverb wodzićverb zawodzićverb |
| föra bakom ljuset | mydlić oczyświadomie, celowo wprowadzać w błąd pozorami, okłamywać, oszukiwać wystawić do wiatru(pospolicie) oszukać kogoś wywieść w poleoszukać, zwieść kogoś |
| föra en tynande tillvaro | |
| föra med sig | wprawiaćpowodować jakiś stan psychiczny |
| föra ordet | przewodniczyćkierować przebiegiem spotkania, zebrania, obrad |
| förakt [~et] substantiv | pogardanoun |
| förakta [~de ~t] verb | gardzićverb pogardzaćverb |
| föraktfull [~t ~a] adjektiv | pogardliwieadjective pogardliwyadjective wzgardliwyadjective |
| föraning [~en ~ar] substantiv | przeczucienoun |
| föranleda [-anledde, -anlett, -anledd n. -anlett, pres. -anleder] verb | powodowaćverb |
| förare [~n; pl. ~, best. pl. förarna] substantiv | kierowcanoun |
| förarga [~de ~t] verb | dokuczaćverb gniewaćverb rozgniewaćverb rozgniewaćverb rozzłościćverb złościćverb |
| förargad [förargat ~e] adjektiv | cięty(potocznie, potoczny) okazujący złość |
| förargelse [~n ~r] substantiv | dokuczanienoun |
| för all del adverb | nie ma za coadverb |
| för alltid | na zawszebez możliwości zmiany danego stanu |
| för att | w celuprzyłącza określenie celu, w jakim ktoś działa; aby, by |
