av w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| avbrott [~et; pl. ~] substantiv | przerwanienoun przeszkodzenie(rzeczownik odczasownikowy) od przeszkodzić zakłócenienoun |
| avbryta [-bröt, -brutit, -bruten -brutet -brutna, pres. -bryter] verb | anulować(informatyka, informatyczny) unieważnić czynność w programie komputerowym potłucverb przecinaćverb przerwanie(informatyka, informatyczny) sygnał powodujący zmianę przepływu sterowania przerwanieverb przerywaćverb przystawaćverb rozbićverb rozbićverb rozdzieraćverb rozłączaćverb rozmienićverb stanąćverb tłucverb tłucverb ustawać(podniośle) przestawać wykonywać coś z powodu zmęczenia widnieć(rzadki, rzadko używany) stawać się widnym, jasnym; jaśnieć wstrzymywaćverb wybićverb wybijaćverb wylatywać(fizyka, fizyczny) unosić się w górę samoczynnie lub będąc wyrzucanym zatrzymywaćverb zygzakowatyverb |
| avbytare [~n; pl. ~, best. pl. -bytarna] substantiv | substytutnoun surogatnoun zastępczynoun zastępowaćnoun |
| avdankad [-dankat ~e] adjektiv | wysłużonyadjective |
| avdela [~de ~t] verb | wyszczególnićverb |
| avdelande | działczęść instytucji działczęść wystawy, sklepu poświęcona określonym zagadnieniom |
| avdelning [~en ~ar] substantiv | kapituła(kościelny) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) organ kolegialny w Kościele katolickim złożony z duchownych; wydziałnoun |
| avdelningsläkare | ordynator(medycyna, medyczny) lekarz, który kieruje oddziałem szpitala |
| avdöma [-dömde -dömt] verb | przesądzaćverb |
| avdrag [~et; pl. ~] substantiv | wywódnoun |
| avdrift [~en ~er] substantiv | dryf(żeglarstwo, żegluga, żeglarski) znoszenie jednostki pływającej z kursu pod wpływem wiatru; |
