amman w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| Amman | Amman(geografia, geograficzny) stolica Jordanii; |
| allesamman | wszyscyogół ludzi z danego zbioru |
| allesammans pronomen | wszyscypronoun |
| alltsamman | wszystkoogół rzeczy i spraw |
| binda samman | jednoczyćspajać coś z czymś |
| bordellmamma [~n -mammor] substantiv | burdelmama(pospolicie) właścicielka lub szefowa burdelu, domu publicznego |
| bryta samman | |
| flamma [~n, flammor] substantiv | pałaćnoun płonąćnoun |
| flamma [~n, flammor] | płomieńjęzyk ognia unoszący się nad płonącym przedmiotem; |
| frammana [~de ~t] verb | ewokować(książkowy) wywoływać wywołaćverb |
| gamma [~t; pl. ~n el. ~] substantiv | gammanoun |
| gå samman | jednoczyćłączyć się w jedno |
| komma samman | ściągaćschodzić się, przybywać w jedno miejsce |
| mamma [~n mammor] substantiv | Mama(geografia, geograficzny) rzeka w Rosji, w obwodzie irkuckim; lewy dopływ Witimu; mama(potocznie, potoczny) matka mamusia(zdrobniale) matka matkanoun |
| osammanhängande adjektiv | nieskładnyadjective |
| samman adverb | razem(o wielu elementach, osobach itp.) łącznie, równocześnie, wszyscy / wszystkie |
| sammanbinda [-band, -bundit, -bunden -bundet -bundna, pres. -binder] verb | jednoczyćverb |
| sammanboende adjektiv | współlokatoradjective |
| sammanbrott [~et; pl. ~] substantiv | załamanienoun |
| sammandrabbning [~en ~ar] substantiv | bitwa(wojskowość, wojskowy) bezpośrednie starcie zbrojne wojsk skonfliktowanych stron; |
| sammandrag [~et; pl. ~] substantiv | podsumowanienoun |
| sammanfalla [-föll, -fallit, pres. -faller] verb | zbiegaćverb |
| sammanfatta [~de ~t] verb | streszczaćverb |
| sammanfattning [~en ~ar] substantiv | perora(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) (dawniej, dawny) uroczyste przemówienie streszczenienoun ujęcienoun |
| sammanhang [~et; pl. ~] substantiv | kontekst(przenośnie, przenośnia) sytuacja, tło, okoliczności, które określają lub wyjaśniają znaczenie zdarzenia lub następstwo innych zdarzeń |
| sammanhängande adjektiv | koherentnyadjective spójnyadjective |
| sammanhållning [~en ~ar] substantiv | solidarnośćnoun spójnośćnoun |
| sammanlagt | w sumiena moment zakończenia jakiegoś przedsięwzięcia |
| sammanoka | |
| sammanslå [-slog, -slagit, -slagen -slaget -slagna, pres. -slår] verb | jednoczyćverb |
