änd w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| ända | koniecostatni fragment, część podłużnego przedmiotu, czubek kończyćzrywać z czymś, przestawać coś robić |
| ända adverb | ażadverb |
| ändamål [~et; pl. ~] substantiv | celnoun przeznaczenienoun |
| ändamålet helgar medlen | cel uświęca środkimożna stosować wszystkie metody, żeby tylko osiągnąć cel |
| ändelse [~n ~r] substantiv | końcówka(językoznawstwo, językoznawczy) (gramatyka) końcowy element wyrazu podlegający odmianie przerwanienoun |
| and [~en, änder] | kaczka(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) mięso lub potrawa z kaczki (1.1) kaczka(ornitologia, ornitologiczny) ptak z rodziny kaczkowatych; |
| ändlös [~t ~a] adjektiv | przestworze(książkowy) rozległa, nieograniczona przestrzeń (zwykle w liczbie mnogiej) |
| ändock adverb | wszakżeadverb |
| ändra [~de ~t] verb | zmieniaćverb |
| ändra sig | rozmyślaćzmieniać zdanie, zniechęcać się; wycofywać się, odstępować od jakiegoś zdania, decyzji |
| ändring [~en ~ar] substantiv | alteracja(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) podwyższenie lub obniżenie dźwięku należącego do skali lub akordu zmiananoun |
| ändå adverb | tymczasemadverb tymczasemadverb wszakżeadverb |
| allmänt känd | przysłowiowydotyczący przysłowia, popularnego frazeologizmu, wskazuje że treść należy rozumieć przenośnie a nie dosłownie |
| andra länder, andra seder | co kraj, to obyczajkażdy kraj (region, miejscowość, rodzina, itp.) ma własną kulturę, zwyczaje |
| anlända [-lände, -länt, -länd n. -länt, pres. -länder] verb | braćverb chwytaćverb przybywaćverb skłaniaćverb trafićverb |
| anspänd [-spänt ~a] adjektiv | napiętyadjective |
| anständig [~t ~a] adjektiv | cnotliwyadjective przyzwoityadjective solidnyadjective |
| anständighet [~en] substantiv | konwenansnoun przyzwoitośćnoun |
| antända [-tände, -tänt, -tänd n. -tänt, pres. -tänder] verb | podpalaćverb zapalaćverb zaświecićverb |
| använda [-vände, -vänt, -vänd n. -vänt, pres. -vänder] verb | angażowaćverb domagać sięverb korzystaćverb przykładaćverb stosowaćverb |
