Polski | Szwedzki |
---|---|
telefon (telekomunikacja) (technologia, technika, techniczny) aparat umożliwiający prowadzenie rozmów; noun | telefon [~en ~er]substantiv |
telefon (telekomunikacja) połączenie wykonane za pomocą aparatu (1.1) noun | påringning [~en ~ar]substantiv telefonpåringning [~en ~ar]substantiv telefonsamtal [~et; pl. ~]substantiv |
telefon komórkowy (telekomunikacja) przenośny telefon komunikujący się z siecią przy użyciu fal radiowych; | mobil [~t, ~a] |
telefon komórkowy (telekomunikacja) przenośny telefon komunikujący się z siecią przy użyciu fal radiowych; noun | mobiltelefon [~en ~er]substantiv |
telefonia (telekomunikacja) system odbioru i przesyłania na odległość dźwięków mowy za pomocą telefonów noun | telefoni [~n]substantiv |
telefonicznie adverb przez telefon | telefonledesadverb |
telefoniczny wykonany za pomocą lub pośrednictwem telefonu | |
telefonować rozmawiać z kimś przez telefon | ringa [komp. ~re, superl. ~st] |
telefonować verb rozmawiać z kimś przez telefon | telefonera [~de ~t]verb |
aparat telefoniczny (telekomunikacja) końcowe urządzenie łącza telefonicznego noun | telefonapparat [~en ~er]substantiv |
budka telefoniczna (telekomunikacja) niewielka, lekka budowla z aparatem telefonicznym, ustawiona w miejscu publicznym; noun | telefonkiosk [~en ~er]substantiv |
książka telefoniczna noun spis właścicieli telefonów wraz z numerami telefonów, posortowany zazwyczaj alfabetycznie albo tematycznie; | telefonkatalog [~en ~er]substantiv |
numer telefoniczny (telekomunikacja) ciąg cyfr identyfikujących abonenta telefonicznego noun | telefonnummer [-numret; pl. ~, best. pl. -numren]substantiv |
numer telefonu noun | telefonnummer [-numret; pl. ~, best. pl. -numren]substantiv |