staw w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| podstawiać nogę verb | kroka [~de ~t]verb |
| podstawowy adjective główny, elementarny | basal [~t ~a]adjektiv elementär [~t ~a]adjektiv fundamental [~t ~a]adjektiv grundläggandeadjektiv primär [~t ~a]adjektiv |
| postaw (historia, historyczny, historycznie) jednostka miary sukna | |
| postawa noun każda pozycja ciała | hållning [~en ~ar]substantiv ställning [~en ~ar]substantiv |
| postawa noun typowy dla danego człowieka stosunek do czegoś; | attityd [~en ~er]substantiv hållning [~en ~ar]substantiv inställning [~en ~ar]substantiv |
| postawić (żeglarstwo, żegluga, żeglarski) o żaglach: sprawić aby zaczęły pracować verb | hissa [~de ~t]verb |
| postawić o stopniach szkolnych: dopisać nowy stopień do ocen danego ucznia | |
| postawić noun podnieść do góry, przywrócić lub nadać komuś lub czemuś postawę stojącą | höjning [~en ~ar]substantiv |
| postawić przeciwstawić się komuś, okazać upór, nieprzejednaną postawę | |
| postawić sformułować coś, wystąpić z czymś | |
| postawić verb stawiając, umieścić coś lub kogoś na czymś | ställa [ställde ställt]verb |
| postawić verb wybudować, wznieść jakąś budowlę, konstrukcję | anlägga [-lade, -lagt, -lagd n. -lagt, pres. -lägger]verb |
| postawić noun zbudować coś na czyjąś cześć | rest [~en ~er]substantiv |
| postawić kropkę nad i zakończyć coś ostatecznie, celnie, dopowiedzieć myśl do końca, wypowiedzieć się jednoznacznie | |
| postawienie (rzeczownik odczasownikowy) od postawić noun | satsning [~en ~ar]substantiv |
| postawny adjective muskularny i wysoki, budzący respekt posturą | robust [n. ~, ~a]adjektiv |
| powstawać wstawać, podnosić się, stawać na nogi | |
| powstawać verb wstawać, podnosić się, stawać na nogi | uppstiga [-steg, -stigit, -stigen -stiget -stigna, pres. -stiger]verb |
| powstawać wzniecać powstanie, rozpoczynać walkę zbrojną | |
| powstawać verb wzniecać powstanie, rozpoczynać walkę zbrojną | revoltera [~de ~t]verb |
| powstawać zaczynać istnieć, być utworzonym, rozpoczętym | |
| powstawać verb zaczynać istnieć, być utworzonym, rozpoczętym | tillkomma [-kom, -kommit, -kommen -kommet -komna, pres. -kommer]verb uppkomma [-kom, -kommit, -kommen -kommet -komna, pres. -kommer]verb uppstå [-stod, -stått, -stånden -ståndet -ståndna, pres. -står]verb |
| powstawanie (rzeczownik odczasownikowy) od powstawać | |
| pozostawać być częścią czegoś; pozostałością, resztą po czymś lub kimś | |
| pozostawać verb być częścią czegoś; pozostałością, resztą po czymś lub kimś | återstå [-stod, -stått, pres. -står]verb kvarstå [-stod, -stått, pres. -står]verb |
| pozostawać być dalej takim samym, bez zmian; nie zmieniać się |
