słuch w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| słuch noun jeden ze zmysłów, który odbiera dźwięki; | gehör [~et]substantiv hörsel [~n]substantiv |
| słuch absolutny (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) zdolność rozróżniania bezwzględnej wysokości dźwięku; | |
| słuchacz noun osoba, która słucha kogoś lub czegoś | lyssnare [~n; pl. ~, best. pl. lyssnarna]substantiv |
| słuchaczka noun | åhörare [~n; pl. ~, best. pl. åhörarna]substantiv |
| słuchawka (medycyna, medyczny) przyrząd diagnostyczny służący do osłuchiwania chorego; noun | stetoskop [~et; pl. ~]substantiv |
| słuchawka noun | hörlur [~en ~ar]substantiv |
| słuchawka element lub całość urządzeń emitujących dźwięki, np. aparatu telefonicznego, radia, umożliwiająca słuchanie; | |
| słuchawki (technologia, technika, techniczny) zestaw głośników służący do indywidualnego odbioru dźwięku, najczęściej umieszczany w bezpośredniej bliskości ucha, a nawet wewnątrz ucha noun | hörlur [~en ~ar]substantiv |
| słuchać verb odbierać dźwięk za pośrednictwem narządu słuchu | lyssna [~de ~t]verb åhöra [åhörde, åhört, pres. åhör]verb |
| słuchać verb świadomie odbierać czyjąś mowę | lyssna [~de ~t]verb åhöra [åhörde, åhört, pres. åhör]verb |
| słuchowy adjective dotyczący słyszenia, funkcji narządu słuchu, odbierany za pomocą słuchu | auditiv [~t ~a]adjektiv |
| aparat słuchowy noun przeznaczone dla osób niedosłyszących douszne urządzenie wzmacniające głośność dźwięków; | hörapparat [~en ~er]substantiv |
| osłuchiwać verb badać kogoś, słuchając wydawanych dźwięków przez niektóre narządy, np. stetoskopem | auskultera [~de ~t]verb |
| podsłuch noun przechwytywanie i monitorowanie komunikacji elektronicznej, radiowej lub telefonicznej | avlyssning [~en ~ar]substantiv |
| podsłuchiwacz osoba podsłuchująca, mająca zwyczaj podsłuchiwania | |
| podsłuchiwanie noun | avlyssning [~en ~ar]substantiv |
| podsłuchiwać verb słuchać czyjejś rozmowy | tjuvlyssna [~de ~t]verb |
| posłuch noun poddawanie się czyimś wymaganiom | lydnad [~en]substantiv |
| posłuch noun uznawanie czyjego autorytetu | betydelse [~n ~r]substantiv |
| posłuchanie noun przyjęcie kogoś (zwykle niższego stopniem) w celu wysłuchania jego próśb, życzeń itp. | läsare [~n; pl. ~, best. pl. läsarna]substantiv |
| posłuchać verb | hörsamma [~de ~t]verb |
| powiedzieć do słuchu ostro do kogoś przemówić, nawymyślać komuś | |
| przesłuchanie (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) czynność w procesie, która ujawnia wyjaśnienia oskarżonego, zeznania świadka lub opinie biegłego noun | förhör [~et; pl. ~]substantiv |
| przesłuchanie noun spotkanie, na którym sprawdza się wiedzę i umiejętności kandydata ubiegającego się o coś albo w celu wyłonienia zwycięzcy jakiegoś konkursu | audition [~en; pl. ~er hellre än ~s]substantiv |
| przesłuchać verb | höra [hörde, hört, pres. hör]verb |
| przesłuchiwać verb wypytywać kogo w czasie śledztwa | förhöra [förhörde, förhört, pres. förhör]verb |
| trąbka słuchowa (anatomia, anatomiczny) kanał, który łączy jamę bębenkową ucha środkowego z górną częścią gardła; noun | örontrumpet [~en ~er]substantiv |
| usłuchać verb | hörsamma [~de ~t]verb |
| wysłuchiwać spełniać czyjeś prośby lub żądania | |
| wysłuchiwać słuchać do końca | |
| zamieniać się w słuch (potocznie, potoczny) (przenośnie, przenośnia) uważnie słuchać |
