Polska | Svenska |
---|---|
rozkaz noun polecenie wykonania czegoś wydane przez osobę uprawnioną do tego lub mającą nad kimś jakąś przewagę | befallning [~en ~ar]substantiv order [~n; pl. ~ el. ordrar]substantiv |
rozkazujący adjective | myndig [~t ~a]adjektiv |
rozkazywać verb wydawać kategoryczne polecenia | befalla [befallde befallt]verb |
tryb rozkazujący (gramatyka) jeden z trybów czasownika wyrażający rozkaz, życzenie, prośbę lub przyzwolenie; |