myndig w języku polskim

Szwedzki	Polski
myndig [~t ~a] adjektiv	autorytatywnyadjective oparty na wiarygodnym autorytecie despotyczny(książkowy) narzucający własną wolę i wymagający od innych bezwzględnego posłuszeństwa adjective pełnoletniadjective mający wiek, w którym według prawa nabywa się pełnię praw obywatelskich oraz ponosi odpowiedzialność za swoje czyny rozkazującyadjective
myndighet [~en ~er] substantiv	pełnoletniość(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) regulowany przepisami status prawny osoby, uzyskiwany zwykle po osiągnięciu określonego wieku; noun urząd(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zespół osób i środków potrzebnych do wykonywania zadań organu administracji publicznej; noun
myndigheter	władzeludzie, którzy rządzą
bemyndiga [~de ~t] verb	upoważniaćverb dawać komuś pełnomocnictwo do przeprowadzania czynności formalnych
grötmyndig [~t ~a] adjektiv	zarozumiałyadjective mający zbyt wysokie mniemanie o sobie, nadmiernie wychwalający swoją osobę

Historia wyszukiwania