Polski | Szwedzki |
---|---|
przedmiot noun rzecz, obiekt nieożywiony | föremål [~et; pl. ~]substantiv sak [~en ~er]substantiv |
przedmiotowy (gramatyka) odnoszący się do przedmiotu czynności, tj. dopełnienia noun | föremål [~et; pl. ~]substantiv |
przedmiotowy (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) stanowiący przedmiot prawa | |
przedmiotowy noun dotyczący przedmiotu, materialnego wytworu rzeczywistości | föremål [~et; pl. ~]substantiv |
przedmiotowy noun odznaczający się rzeczowością, wynikający z obiektywizmu | objekt [~et; pl. ~]substantiv |
uprzedmiotowienie (rzeczownik odczasownikowy) od uprzedmiotowić noun | objektifiering [~en ~ar]substantiv |