objekt w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| objekt [~et; pl. ~] substantiv | dopełnienie(gramatyka) część zdania oznaczająca przedmiot wykonywanej czynności; obiektnoun przedmiotowynoun |
| objektifiering [~en ~ar] substantiv | uprzedmiotowienie(rzeczownik odczasownikowy) od uprzedmiotowić |
| objektiv | obiektyw(technologia, technika, techniczny) (fotografia) soczewka, układ optyczny lub magnetyczny, przenoszący obraz przedmiotu do dalszej części urządzenia obiektywnyistniejący niezależnie od poznającego podmiotu obiektywnyodznaczający się obiektywizmem, wolny od uprzedzeń przedmiotowy(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) stanowiący przedmiot prawa |
| objektiv [~t, ~a] | bezstronnytaki, który nie opowiada się po żadnej ze stron (np. konfliktu) |
| objektivitet [~en] substantiv | bezstronnośćnoun obiektywnośćnoun |
| objektorienterad | obiektowy(informatyka, informatyczny) taki, który do tworzenia programów wykorzystuje koncepcję obiektów, zawierających dane oraz metody |
| fisheye-objektiv | rybie oko(fotografia) (potocznie, potoczny) (przenośnie, przenośnia) obiektyw fotograficzny o krótkiej ogniskowej i szerokim polu widzenia, 180-220°; |
| zoomobjektiv [~et; pl. ~] substantiv | obiektyw zmiennoogniskowynoun zoom(fotografia) (technologia, technika, techniczny) (potocznie, potoczny) (zobacz) obiektyw zmiennoogniskowy; |
