konsonans w języku po szwedzku

Polski	Szwedzki
konsonans (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) rym niedokładny, polegający tylko na współbrzmieniu spółgłosek po ostatniej akcentowanej samogłosce (np. grabarz — grabież, pacierz — chociaż) noun	konsonans [~en ~er]substantiv
konsonans (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) harmonijne współbrzmienie dźwięków różnej wysokości; noun	konsonans [~en ~er]substantiv

Historia wyszukiwania