słownik Polsko-Szwedzki »
band w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| band (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) zespół muzyczny | |
| banda noun zorganizowana grupa przestępcza | liga [~n ligor]substantiv |
| bandana noun wzorzysta chustka noszona na szyi, twarzy lub na głowie; | huvudduk [~en ~ar]substantiv |
| Bandar Seri Begawan (geografia, geograficzny) stolica Brunei; | |
| bandaż (medycyna, medyczny) długi pas tkaniny lub dzianiny stosowany do owijania na ciele z różnych powodów, np. mocowania opatrunku, ochrony dłoni w boksie itp.; | binda [~n, bindor] |
| bandaż (medycyna, medyczny) długi pas tkaniny lub dzianiny stosowany do owijania na ciele z różnych powodów, np. mocowania opatrunku, ochrony dłoni w boksie itp.; noun | bandage [~t ; pl. ~]substantiv |
| bandażować zakładać bandaż, owijać bandażem | |
| bandażować verb zakładać bandaż, owijać bandażem | förbinda [förband, förbundit, förbunden förbundet förbundna, pres. förbinder]verb |
| bandera (żeglarstwo, żegluga, żeglarski) flaga określająca przynależność państwową statku wodnego; noun | fana [~n fanor]substantiv |
| banderillero (etnografia, etnograficzny) uczestnik korridy wbijający w kark byka banderillę | |
| bandoneon (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) rodzaj instrumentu muzycznego z grupy aerofonów; | |
| bandura (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) ludowy instrument muzyczny przypominający lutnię z długą szyjką; | |
| bandurzysta (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) muzyk, który gra na bandurze | |
| bandycki noun związany z bandytą, dotyczący bandyty | bedragare [~n; pl. ~, best. pl. bedragarna]substantiv |
| bandyta noun człowiek dopuszczający się ciężkich przestępstw, w tym napadów i morderstw | bandit [~en ~er]substantiv |
| Bandżul (geografia, geograficzny) stolica Gambii; | |
| abandon (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) (morski) zrzeczenie się na rzecz ubezpieczyciela praw do statku, który stracił swoją wartość handlową; noun | abandon [~en]substantiv |
| boysband (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) grupa wokalna młodych mężczyzn lub nastolatków, wykonująca muzykę pop; noun | pojkband [~et; pl. ~]substantiv |
| jednoręki bandyta (potocznie, potoczny) automat do gier hazardowych, w którym po wrzuceniu monet i pociągnięciu za dźwignię z boku maszyny na bębnach lub ekranie dobierane są symbole w losowych konfiguracjach, przynosząc wygraną po wylosowaniu określonego układu symboli; | |
| kontrabanda noun nielegalny przewóz towarów pomiędzy państwami z pominięciem opłat celnych, akcyzy, podatku VAT i innych należności wobec państwa; | kontraband [~et; pl. ~]substantiv |
