acz w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| dołączać stawać się uczestnikiem lub elementem czego | |
| dołączać uzupełniać o coś | |
| dołączać verb uzupełniać o coś | bifoga [~de ~t]verb tillfoga [~de ~t]verb |
| dołączyć dodać, połączyć z większą całością | |
| dołączyć przyłączyć się, zacząć towarzyszyć | |
| dolina płaczu noun | tåredal [~en ~ar]substantiv |
| dopełniacz (gramatyka) drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?; noun | genitiv [~en ~er]substantiv |
| dopełniaczowy (gramatyka) związany z dopełniaczem, dotyczący dopełniacza noun | genitiv [~en ~er]substantiv |
| drapacz noun | dragg [~en ~ar]substantiv |
| drapacz chmur (architektura, architektoniczny) (budownictwo) bardzo wysoki budynek noun | skyskrapa [~n -skrapor]substantiv |
| dwuznacznie adjective w sposób dwuznaczny | tvetydig [~t ~a]adjektiv |
| dwuznaczność noun | tvetydighet [~en ~er]substantiv |
| dwuznaczny adjective zawierający dwa znaczenia, możliwy do interpretowania na dwa różne sposoby | tvetydig [~t ~a]adjektiv |
| działacz noun osoba aktywna w określonej dziedzinie życia publicznego | aktivist [~en ~er]substantiv kämpe [~n kämpar]substantiv ledare [~n; pl. ~, best. pl. ledarna]substantiv |
| dziurkacz biurowy (biurowość, biurowy) przyrząd do robienia dziurek na brzegach kartek, które mają być przechowywane w skoroszytach lub segregatorach; | |
| dziwaczeć noun stawać się dziwakiem, człowiekiem o nietypowych, dziwnych przyzwyczajeniach | bög [~en ~ar]substantiv |
| dziwaczność noun | egenhet [~en ~er]substantiv |
| dziwaczny adjective | underlig [~t ~a]adjektiv |
| dziwaczny adjective cechujący się osobliwością, śmiesznością, nietypowością | besynnerlig [~t ~a]adjektiv |
| dźwigacz (anatomia, anatomiczny) kręg szyjny, na którym opiera się czaszka; | |
| flaczki noun | komage [~n -magar]substantiv |
| foka obrączkowana noun | vikare [~n; pl. ~, best. pl. vikarna]substantiv |
| funkcja wzajemnie jednoznaczna (matematyka, matematyczny) funkcja w której każdemu elementowi obrazu odpowiada dokładnie jeden element dziedziny; noun | bijektion [~en ~er]substantiv |
| Gałacz (geografia, geograficzny) miasto we wschodniej Rumunii, położone na lewym brzegu Dunaju; | |
| garłacz (architektura, architektoniczny) dekoracyjne zakończenie rynny dachowej, rozpowszechnione w budownictwie gotyku i renesansu; noun | utkastare [~n; pl. ~, best. pl. -kastarna]substantiv |
| garłacz (historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) krótka ręczna broń palna z trąbkowatym wylotem lufy, strzelająca siekańcami, używana w Europie w XVII–XVIII wieku; noun | karbinhake [~n -hakar]substantiv |
| gorączka (książkowy) (przenośnie, przenośnia) stan uniesienia emocjonalnego noun | feber [~n febrar]substantiv |
| gorączka (medycyna, medyczny) stan, w którym temperatura ciała człowieka przekracza 38℃; noun | feber [~n febrar]substantiv |
| gorączka złota nagły pęd do poszukiwania złota | |
| gorączka złota noun nagły pęd do poszukiwania złota | guldfeber [~n]substantiv |
| gorączkowy adjective | bråd [brått bråda]adjektiv |
| gracz noun uczestnik gry lub zawodów | spelare [~n; pl. ~, best. pl. spelarna]substantiv |
| gruchacz (ornitologia, ornitologiczny) ptak z rodziny Psophiidae; noun | trumpetare [~n; pl. ~, best. pl. trumpetarna]substantiv |
| haczyk (zdrobniale) od: hak noun | böj [~en ~ar]substantiv |
| haczyk verb mały hak do łowienia ryb na wędkę | meta [~de ~t]verb |
