böj w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| böj [~en ~ar] substantiv | haczyk(zdrobniale) od: hak zaczepiaćnoun zgięcienoun |
| böja [böjde böjt] verb | bula(sport, sportowy) element skoczni narciarskiej fałdowaćverb nachylaćverb odmieniaćverb poddawaćverb poniżaćverb schylaćverb składanie(rzeczownik odczasownikowy) od składać uginaćverb zagięcieverb zgiąćverb |
| böja sig | ulegaćnie być w stanie czemuś się oprzeć zginaćaspekt niedokonany od: zgiąć |
| böjd [böjt ~a] adjektiv | wygiętyadjective zakrzywionyadjective zgiętyadjective |
| böjelse [~n ~r] substantiv | inklinacja(fizyka, fizyczny) nachylenie, kąt nachylenia skłonnośćnoun skłonnośćnoun |
| böjlig [~t ~a] adjektiv | elastyczny(fizyka, fizyczny) giętki, sprężysty giętkiadjective odmiennyadjective |
| böjlighet [~en] substantiv | sprężystośćnoun zwinnośćnoun |
| böjning [~en ~ar] substantiv | fleksja(gramatyka) odmiana wyrazów odmiana(językoznawstwo, językoznawczy) zmiana formy wyrazu w zależności od przypadku, osoby itp. |
| avböja [-böjde -böjt] verb | odmówićverb |
| blandad böjning | deklinacja mieszana(gramatyka) rodzaj odmiany przez przypadki w gramatykach niektórych językow, np. niemieckim |
| knäböj | kucaćobniżać się opierając ciało na zgiętych nogach siąść w kuckisiąść na zgiętych nogach, kucnąwszy ubikacja kucanarodzaj ubikacji, w której brak muszli i wymagającej korzystania w pozycji kucznej; |
| knäböja [-böjde -böjt] verb | klęczećverb klękaćverb uklęknąćverb |
| oböjlig [~t ~a] adjektiv | bezfleksyjny(językoznawstwo, językoznawczy) o języku, który nie ma odmiany wyrazów, nie ma form fleksyjnych nieodmienny(gramatyka) o wyrazie: taki, który nie odmienia się, który ma wszystkie formy gramatyczne takie same |
