karakuł w języku niemieckim

Polski	Niemiecki
karakuł (zoologia, zoologiczny) owca pochodzenia azjatyckiego, której jagnię ma sierść zwiniętą w charakterystyczne loki; noun	das Karakulschaf [des Karakulschaf(e)s; die Karakulschafe]Substantiv
karakuły (odzieżownictwo) (potocznie, potoczny) futro ze skór jagniąt karakułów; noun	das AstrachanSubstantiv

Historia wyszukiwania