słownik Niemiecko-Polski »
karakulschaf w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| das Karakulschaf [des Karakulschaf(e)s; die Karakulschafe] Substantiv | karakuł(zoologia, zoologiczny) owca pochodzenia azjatyckiego, której jagnię ma sierść zwiniętą w charakterystyczne loki; |
