słownik Polsko-Niemiecki »

herb w języku niemieckim

PolskiNiemiecki
herb (heraldyka, heraldyczny) dziedziczny znak szlachecki;
noun

das Wappen [des Wappens; die Wappen]Substantiv

herb (heraldyka, heraldyczny) godło miejskie, państwowe, regionalne, firmowe
noun

das Wappen [des Wappens; die Wappen]Substantiv

herbaciarnia (gastronomia) lokal gastronomiczny specjalizujący się w podawaniu herbaty
noun

das Teehaus [des Teehauses; die Teehäuser]Substantiv

herbarium (botanika, botaniczny) zielnik z ułożonymi i opisanymi roślinami;
noun

Herbarium | HerbarSubstantiv

herbata (botanika, botaniczny) wiecznie zielona roślina z rodzaju Camellia, zwłaszcza Camellia sinensis, uprawiana dla herbaty (1.2);
noun

der Tee [des Tees; die Tees]Substantiv

herbata (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) napój, napar z innych ziół i owoców
noun

der Tee [des Tees; die Tees]Substantiv

herbata (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) napój, napar z suszu (1.2);
noun

der Tee [des Tees; die Tees]Substantiv

herbata noun
susz z pąków lub liści służący do przygotowania herbaty (1.3)

der Tee [des Tees; die Tees]Substantiv

herbata chińska (botanika, botaniczny) Camellia sinensis, roślina z rodziny herbatowatych, której liście i pączki są wykorzystywane do przygotowywania herbaty
noun

TeepflanzeSubstantiv

herbatka (potocznie, potoczny) towarzyskie spotkanie przy herbacie
noun

der Tee [des Tees; die Tees]Substantiv

herbatnik (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) suche, dość twarde ciastko pszenne w kształcie ząbkowanego prostokąta, podawane zwykle do herbaty lub kawy;
noun

das Biskuit (auch der) [des Biskuit(e)s; die Biskuits/Biskuite]Substantiv

herbicyd (biochemia, biochemiczny) (ogrodnictwo, ogrodniczy) (rolnictwo, rolniczy) pestycyd do zwalczania chwastów;
noun

das Herbizid [des Herbizid(e)s; die Herbizide]Substantiv

herbowy adjective
dotyczący herbów, związany z herbem, herbami

das Wappen [des Wappens; die Wappen]Adjektiv

biała herbata noun
herbata powstająca z młodych pączków i pochodząca z chińskich prowincji

weißer TeeSubstantiv

czarna herbata (spożywczy) najpopularniejszy w Europie rodzaj herbaty wyprodukowany ze sfermentowanych liści Camellia sinensis
noun

schwarzer TeeSubstantiv

Obiekt Herbiga-Haro

Herbig-Haro-Objekt

torebka herbaty noun

der Teebeutel [des Teebeutels; die Teebeutel]Substantiv

zielona herbata (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) napój przyrządzany wyłącznie z liści herbaty chińskiej, które zostały poddane minimalnemu utlenianiu w czasie przetwarzania
noun

grüner Tee | GrünteeSubstantiv

łyżeczka do herbaty noun
mała łyżka, którą używa się do słodzenia i mieszania herbaty oraz innych napojów

der Teelöffel [des Teelöffels; die Teelöffel]Substantiv