słownik Polsko-Łacina »
unosić w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| unosić (dawniej, dawny) o uczuciach, doznaniach: kogoś owładnąć, ugłaskać, udobruchać, ułaskawić, ukrócić, ułagodzić, okiełznać, uśmierzyć, powściągnąć , zmiękczyć verb | afflōverb |
| unosić verb dawać się przenosić, utrzymywać się na lub nad czymś | fluitōverb |
| unosić verb dźwigać kogoś lub coś w górę, podnosić, wznosić, dźwigać, podciągać | animo [animare, animavi, animatus]verb |
| unosić verb utrzymywać na sobie, przenosić pewien ciężar, wytrzymywać jego nacisk | tulereverb |
| unosić verb wzlatywać w powietrze | argoverb |
| unosić verb zabierać kogoś, coś ze sobą; uchodzić z kimś, z czymś; zagarniać coś z sobą, porywać, ponieść, przenosić, zanosić na inne miejsce | rapiōverb |
