rüge w języku polskim

Niemiecki	Polski
die Rüge [der Rüge; die Rügen] Substantiv	rekryminacja(książkowy) wystąpienie z zarzutami przeciw komuś; wzajemne obwinianie się noun
Rügen [rügte; hat gerügt] Substantiv	Rugia(geografia, geograficzny) niemiecka wyspa na Morzu Bałtyckim; noun
Rügenwalde Substantiv	Darłowo(geografia, geograficzny) miasto w Polsce; noun
Rügenwaldermünde Substantiv	Darłówko(geografia, geograficzny) turystyczna dzielnica miasta Darłowa; noun
der Betrug [des Betrug(e)s; die Betrüge] Substantiv	bajdziarstwonoun opowiadanie bajd, bajdurzenie bajdziarstwonoun rozsiewanie plotek, plotkarstwo
betrügen [betrog; hat betrogen] (um mit Akkusativ) Verb	oszukiwaćverb mówić komuś nieprawdę, kłamać
betrügen \| ausbeuten \| ausnutzen \| prellen Verb	naciągaćverb osiągać co czyimś kosztem
betrügen \| die Ehe brechen \| hintergehen \| Ehebruch begehen \| untreu sein Verb	zdradzaćverb złamać przysięgę wierności w związku, zwykle przez odbycie stosunku seksualnego z inną osobą niż osoba, z którą jest się w związku
betrügen \| schwindeln \| trügen Verb	oszukiwaćverb doprowadzać kogoś do niekorzystnego rozporządzenia jego mieniem przez podanie nieprawdy lub ukrycie nieznanych mu faktów
der Betrüger [des Betrügers; die Betrüger] Substantiv	zdrajca(żartobliwie) ktoś, kto oszukuje noun
Betrüger \| Gauner Substantiv	oszustnoun ten, kto oszukuje
die Betrügerei [der Betrügerei; die Betrügereien] Substantiv	oszukaństwo(potocznie, potoczny) wprowadzenie kogoś w błąd dla uzyskania korzyści noun
die Betrügerin [der Betrügerin; die Betrügerinnen] Substantiv	oszustkanoun osoba płci żeńskiej, która oszukuje
betrügerisch Adjektiv	zawodnyadjective o marzeniach, planach taki, który może się nie ziścić zwodniczyadjective wprowadzający w błąd, niespełniający oczekiwań złudnyadjective pozornie prawdziwy śmierdzący(przenośnie, przenośnia) nieuczciwy, nielegalny adjective
betrügerisch \| falsch \| schnwindlerisch Adjektiv	oszukańczyadjective opierający się na oszustwie, nieuczciwości
tragen [du trägst, du trugst, du trügest; er trägt; hat getragen; trag (e ) ] Verb	nieśćverb zmieniać położenie jakiegoś przedmiotu, idąc i będąc nim obciążonym nosićverb fizycznie trzymając zmieniać położenie zewnętrznego obiektu nosićverb o ubraniu, okularach, znakach, itd mieć na sobie taszczyć(potocznie, potoczny) nieść, ciągnąć z trudem coś (rzadziej kogoś), ciężkiego lub niewygodnego verb
Tragen [du trägst, du trugst, du trügest; er trägt; hat getragen; trag (e ) ] Substantiv	noszenie(rzeczownik odczasownikowy) od nosić noun
der Krug [des Krug(e)s; die Krüge] Substantiv	dzbannoun naczynie użytkowe lub dekoracyjne zwykle zwężone u góry, często z jednym uchem; dzbannoun zawartość dzbana (1.1) dzbaneknoun niewielki dzban
der Krug [des Krug(e)s; die Krüge] Adjektiv	gębowy(anatomia, anatomiczny) związany z pobieraniem pokarmu adjective
der Prügel [des Prügels; die Prügel] Substantiv	chłostanoun bicie rózgą, batem, biczem itp. pranie(potocznie, potoczny) (przenośnie, przenośnia) bicie kogoś noun
Prügel \| Prügel beziehen bekommen Substantiv	lanie(rzeczownik odczasownikowy) od lać (bić) noun
Prügelei \| Schlägerei Substantiv	bijatykanoun bójka z udziałem większej liczby osób
der Prügelknabe [des Prügelknaben; die Prügelknaben] Substantiv	chłopiec do bicianoun
schlagen \| dreschen \| einschlagen \| prügeln Verb	pobićverb zadać wiele ciosów, uderzyć kogoś lub coś wiele razy
schwindeln \| betrügen \| trügen Verb	oszukiwaćverb celowo i potajemnie nie przestrzegać reguł podczas gry celem uzyskania lepszego wyniku; oszukiwać (1.1) partnerów gry
sich wie ein geprügelter Hund fühlen Verb	czuć się jak zbity piesverb czuć się sponiewieranym, odtrąconym; skrzywdzonym przez kogoś, komu ufało się
Vorwurf \| Einwand \| Rüge \| Tadel Substantiv	zarzutnoun słownie sformułowane zastrzeżenie wobec kogoś lub czyjegoś zachowania

↑

Historia wyszukiwania

Słowniki online

DictZone Blog

rüge w języku polskim

Historia wyszukiwania

Słowniki online

Więcej ciekawostek