polnisch w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| Polnisch [polnischer; am polnischsten] Substantiv | polszczyzna(językoznawstwo, językoznawczy) język polski |
| Polnisch [polnischer; am polnischsten] Adjektiv | język polskiadjective |
| Breslau [Breslau(s); —] (polnisch: Wrocław) (Stadt in Polen) Substantiv | Wrocław(geografia, geograficzny) (administracja) miasto wojewódzkie nad Odrą, w południowo-zachodniej Polsce; |
| Polnisch | polnisch Substantiv | polski(językoznawstwo, językoznawczy) zachodniosłowiański język używany przez Polaków; |
| polnisch | Polnisch Adjektiv | polskiadjective |
| Polnische Heimatarmee Substantiv | Armia Krajowa(historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) konspiracyjne siły zbrojne polskiego państwa podziemnego w okresie drugiej wojny światowej |
| polnischsprachig Adjektiv | polskojęzycznyadjective polskojęzycznyadjective polskojęzycznyadjective |
| antipolnisch Adjektiv | antypolskiadjective |
| auf Polnisch Adverb | po polsku(językoznawstwo, językoznawczy) w języku polskim |
| großpolnisch Adjektiv | wielkopolskiadjective |
| Großpolnische Aufstand | Posener Aufstand Substantiv | powstanie wielkopolskie(historia, historyczny, historycznie) zbrojne wystąpienie polskich mieszkańców Wielkopolski przeciwko państwu niemieckiemu, które wybuchło 27 grudnia 1918 roku; |
| Mittelpolnisch Substantiv | średniopolski(językoznawstwo, językoznawczy) historyczna forma języka polskiego używana między XVI a XVIII wiekiem; |
| mittelpolnisch Adjektiv | środkowopolskiadjective |
| ostpolnisch Adjektiv | wschodniopolskiadjective |
