knoten w języku polskim

Niemiecki	Polski
der Knoten [des Knotens; die Knoten] Substantiv	węzeł(marynarka) (metrologia, metrologiczny) (nawigacja) (meteorologia, meteorologiczny) jednostka prędkości, równa jednej mili morskiej na godzinę; w nawigacji używana do określania prędkości statków i prądów morskich, zaś w meteorologii - prędkości wiatrów; noun węzeł(matematyka, matematyczny) dowolna krzywa zwykła zamknięta zanurzona w przestrzeni trójwymiarowej; noun węzełnoun ośrodek, w którym krzyżują się ważne szlaki komunikacyjne węzełnoun połączenie, umocowanie lub skrócenie lin lub podobnych materiałów poprzez związanie lub przeplecenie;
binden \| verbinden \| verknoten \| verknüpfen Verb	zawiązywaćverb wiążąc, łączyć końce czego w węzeł, kokardę, pętlę
Gordischer Knoten Substantiv	węzeł gordyjski(związek frazeologiczny) zagadka (problem) trudna do rozwiązania; skomplikowany problem noun
Haarknoten \| Dutt Substantiv	kok(fryzjerstwo, fryzjerski) włosy upięte w węzeł z tyłu głowy noun
der Lymphknoten [des Lymphknotens; die Lymphknoten] Substantiv	węzeł chłonny(anatomia, anatomiczny) występująca licznie struktura leżące na przebiegu naczyń limfatycznych, filtrująca limfę oraz wytwarzająca przeciwciała; noun
verknoten [verknotete; hat verknotet] Phrase	plątać sięphrase zaplątać sięphrase zawiązaćphrase

Historia wyszukiwania