spiritus w języku polskim

Łacina	Polski
spiritus [spiritus] (4th) M noun	oddechnoun pobranie tlenu poprzez wciągnięcie go do płuc
Spiritus Sanctus noun	Duch Święty(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w chrześcijaństwie: trzecia osoba Trójcy Świętej; noun
spiritus \| spectrum noun	duchnoun niematerialna postać, często obdarzona nienaturalną siłą lub zdolnościami;
in nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti interjection	w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) chrześcijańskie wezwanie rozpoczynające modlitwę interjection

Historia wyszukiwania