słownik Polsko-Łacina »
duch w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| duch noun niematerialna postać, często obdarzona nienaturalną siłą lub zdolnościami; | |
| Duch Święty (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w chrześcijaństwie: trzecia osoba Trójcy Świętej; noun | Spiritus Sanctusnoun |
| duchowieństwo (kościelny) ogół duchownych danego kościoła lub wspólnoty religijnej, stan duchowny; noun | sacerdōtiumnoun |
| duchowny (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) osoba sprawująca posługę duchową, religijną noun | sacerdos [sacerdotis](3rd) C |
| duchowny (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w katolicyzmie: osoba po święceniach kapłańskich noun | flamen [flaminis](3rd) N |
| duchowny adjective związany z duchowieństwem, dotyczący duchowieństwa | clericalis [clericalis, clericale]adjective |
| duchowo adverb w sposób duchowy, dotyczący duchowości | spīritāliteradverb |
| duchowość noun to, co duchowe, co odnosi się do życia wewnętrznego człowieka | spiritalitas [spiritalitatis](3rd) F |
| duchowy adjective odnoszący się do sfery ducha i duchowości | spiritualis [spiritualis, spirituale]adjective |
| lekkoduch (potocznie, potoczny) osoba lekkomyślna noun | imprudensnoun |
| oddać ducha (podniośle) umrzeć, skonać verb | anhelo [anhelare, anhelavi, anhelatus](1st) |
| podnosić na duchu verb pocieszać kogoś, dodawać komuś otuchy | hilarōverb |
| w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) chrześcijańskie wezwanie rozpoczynające modlitwę interjection | in nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sanctiinterjection |
