słownik Łacino-Polski »

radicis w języku polskim

ŁacinaPolski
radicis noun

korzenienoun
pochodzenie, rodowód, początki

nasadanoun
część, na której coś jest osadzone czy umocowane, stanowiąca podstawę

radix [radicis] noun

korzeń(anatomia, anatomiczny) element organu tkwiący wewnątrz innej części ciała
noun

korzeń(botanika, botaniczny) organ roślin naczyniowych umiejscowiony zwykle w podłożu (glebie), utrzymujący roślinę w jednym miejscu i pobierający dla niej wodę i składniki mineralne;
noun

rdzeń(językoznawstwo, językoznawczy) główny morfem wyrazu, który pozostaje po oddzieleniu od niego wszystkich afiksów;
noun

źródłonoun
przyczyna uczuć, zachowań, chorób itp.

źródłonoun
to, co stanowi początek czegoś