rēs w języku polskim

Łacina	Polski
rēs noun	okolicznośćnoun coś, co towarzyszy czemuś; kontekst sytuacji, zdarzenia
rēs odiōsa noun	straszydłonoun osoba o brzydkim, dziwacznym wyglądzie
rēsīnōsus adjective	żywicznyadjective taki, który zawiera żywicę; pełen żywicy; pachnący żywicą
aegrēscō verb	zachorowaćverb stać się chorym, popaść w chorobę
amōrēs noun	romansnoun związek miłosny osób niebędących parą małżeńską
Arēs noun	Ares(mitologia grecka) bóg wojny; noun
arēscō verb	osuszaćverb osuszać siebie; pozbawiać siebie wilgoci
crēscēns noun	crescendo(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) stopniowe wzmacnianie siły dźwięku noun
hērēs noun	dziedzicnoun osoba, która coś po kimś przejmuje sukcesornoun osoba dziedzicząca tron

Historia wyszukiwania