słownik Polsko-Łacina »
dziedzic w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| dziedzic noun osoba, która coś po kimś przejmuje | hērēsnoun |
| dziedzictwo noun dobra zachowane dla następnych pokoleń | hereditas [hereditatis](3rd) F |
| dziedzictwo noun majątek przejęty po kimś | herctum [hercti](2nd) N |
| dziedzictwo noun prawo przekazywania czegoś | herctum [hercti](2nd) N |
| dziedziczenie (rzeczownik odczasownikowy) od dziedziczyć noun | heredĭtasnoun |
| dziedziczyć (informatyka, informatyczny) mieć takie same uprawnienia jak obiekt nadrzędny (folder, grupa użytkowników) verb | heredito [hereditare, hereditavi, hereditatus](1st) TRANS |
| dziedziczyć (informatyka, informatyczny) w programowaniu obiektowym o klasie będącej pochodną innej klasy; verb | heredito [hereditare, hereditavi, hereditatus](1st) TRANS |
| dziedziczyć verb być uprawnionym do takiego otrzymania | heredito [hereditare, hereditavi, hereditatus](1st) TRANS |
| dziedziczyć verb o potomstwie organizmów żywych: przejmować cechy przodka | heredito [hereditare, hereditavi, hereditatus](1st) TRANS |
| dziedziczyć verb otrzymywać majątek (spadek) lub tytuł szlachecki po czyjejś śmierci | heredito [hereditare, hereditavi, hereditatus](1st) TRANS |
| wydziedziczyć (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) pozbawić praw do dziedziczenia, do przysługującego spadku verb | exheredo [exheredare, exheredavi, exheredatus](1st) TRANS |
