puls w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| puls [pultis] noun | mamałyga(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) potrawa z gotowanej mąki lub kaszy kukurydzianej i wody, tradycyjna dla kuchni mołdawskiej i bułgarskiej |
| pulso [pulsare, pulsavi, pulsatus] verb | bićverb |
| pulsus [pulsus] noun | puls(fizjologia, fizjologiczny) (medycyna, medyczny) rozciąganie ściany tętnic spowodowane zmianami ciśnienia krwi, które są wynikiem skurczów i rozkurczów komór serca tętno(medycyna, medyczny) (biologia, biologiczny) falisty, powtarzający się ruch naczyń krwionośnych wywoływany akcją serca; wrażenienoun |
| pello [pellere, pepuli, pulsus] verb | kołatać(książkowy) uderzać za pomocą kołatki w drzwi nastawaćverb pchać(przenośnie, przenośnia) namawiać do czegoś pchaćverb popychaćverb przeciągaćverb przypiekaćverb rozbić(książkowy) pokonać nieprzyjaciela w walce, rozproszyć siły nieprzyjaciela wciskaćverb wybijać(technologia, technika, techniczny) o przyrządach wskazywać czas, rytm, takt, tempo lub liczbę czego wybićverb |
| pello [pellere, pepuli, pulsus] noun | bicie(rzeczownik odczasownikowy) od bić bit(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) rytmiczne uderzenie odmierzające kolejne takty utworu |
| pello [pellere, pepuli, pulsus] adjective | wykończony(potocznie, potoczny) mocno zmęczony |
| pulsō verb | pukaćverb stukaćverb |
| pulsō interjection | stuk(onomatopeja) wyraz naśladujący odgłos stukania |
| appello [appellere, appuli, appulsus] verb | nazywaćverb powoływaćverb |
| dispello [dispellere, dispuli, dispulsus] verb | rozpraszaćverb |
| impulsus [impulsus] noun | impuls(fizjologia, fizjologiczny) krótki stan przewodzony poprzez włókno mięśniowe albo nerwowe impuls(fizyka, fizyczny) zmiana wielkości trwająca w bardzo krótkim czasie impuls(przenośnie, przenośnia) podnieta, pobudka do działania |
