numerus w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| numerus [numeri] noun | liczba(matematyka, matematyczny) pojęcie będące w najprostszym przypadku abstrakcyjną reprezentacją liczebności zbioru lub poziomu jakiejś wielkości (np. fizycznej); liczbanoun numernoun |
| numerus atomicus noun | liczba atomowa(fizyka, fizyczny) liczba określająca, ile protonów znajduje się w jądrze danego atomu; |
| numerus imaginarius noun | liczba urojona(matematyka, matematyczny) liczba, której kwadrat jest liczbą rzeczywistą niedodatnią |
| numerus integer noun | liczba całkowita(matematyka, matematyczny) liczba należąca do zbioru liczb naturalnych dodatnich lub zbioru liczb przeciwnych do nich, a także liczba 0; |
| numerus irrationalis noun | liczba niewymierna(matematyka, matematyczny) liczba rzeczywista niedająca się zapisać w postaci ilorazu liczb całkowitych; |
| numerus primus noun | liczba pierwsza(matematyka, matematyczny) liczba naturalna, która ma dokładnie dwa dzielniki naturalne: jedynkę i siebie samą; |
| numerus pronuntio verb | numerowaćverb |
| numerus rationalis noun | liczba wymierna(matematyka, matematyczny) liczba dająca się przedstawić jako ułamek liczb całkowitych; |
