mortuus w języku polskim

Łacina	Polski
mortuus [mortui] (2nd) M noun	zmarłynoun osoba, która umarła, nie żyje
mortuus [mortua, mortuum] adjective	martwyadjective taki, który umarł obumarłyadjective który stał się martwy, który przestał spełniać funkcje życiowe zmarłyadjective o osobie, która nie żyje
morior [mori, mortuus sum] (3rd) DEP verb	umrzećverb skończyć życie
Augustus mortuus est, habemus novum Augustum	umarł król, niech żyje królpierwotnie w średniowieczu słowa marszałka dworu francuskiego, wygłaszane po śmierci króla Francji i od razu ogłaszające nowego monarchę, zapewniające brak kłótni i walk o sukcesję

Historia wyszukiwania