słownik Łacino-Polski »
iris w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| Iris [iris] (3rd) F noun | Iris(mitologia grecka) bogini i uosobienie tęczy, posłanka bogów do ludzi; irys(botanika, botaniczny) (potocznie, potoczny) kosaciec, roślina kwiatowa; irys(botanika, botaniczny) kwiat irysa (1.1) irys(spożywczy) mleczny cukierek o kwadratowym kształcie kordonek(włókiennictwo) (rękodzieło, rękodzielniczy) skręcona nitka używana do haftowania i szydełkowania; |
| arcus | iris noun | tęcza(meteorologia, meteorologiczny) zjawisko optyczne pod postacią kolorowego łuku z rozszczepionego światła; |
| dirus [dira -um, dirior -or -us, dirissimus -a -um] adjective | nieszczęsnyadjective okropny(potocznie, potoczny) intensywny, olbrzymi (często w negatywnym kontekście) |
| glis [gliris] (3rd) M noun | pilch(dawniej, dawny) (zoologia, zoologiczny) popielica |
