iners w języku polskim

Łacina	Polski
iners [inertis (gen.), inertior -or -us, inertissimus -a -um] noun	kruszywonoun rozdrobniony materiał, np. kamień, cegła, żwir
iners [inertis (gen.), inertior -or -us, inertissimus -a -um] adjective	nieudolnyadjective nie potrafiący dobrze czegoś zrobić

Historia wyszukiwania