hunnus w języku polskim

Łacina	Polski
Hunnus noun	Hun(historia, historyczny, historycznie) (etnografia, etnograficzny) członek koczowniczego ludu, który ok. 370 r. najechał Europę; noun
thunnus \| thynnus \| cybium noun	tuńczyk(ichtiologia, ichtiologiczny) duża, żyjąca w ławicach, ryba drapieżna, ważna w rybołówstwie; noun

Historia wyszukiwania