słownik Polsko-Łacina »
hun w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| Hun (historia, historyczny, historycznie) (etnografia, etnograficzny) członek koczowniczego ludu, który ok. 370 r. najechał Europę; noun | Hunnusnoun |
| Chuniald noun imię męskie | Chunialdusnoun |
| rachunek noun kwit zawierający rozliczenie należności za towar lub usługę, zawierający sumę końcową | calculus [calculi](2nd) M |
| rachunek noun obliczenie matematyczne | calculus [calculi](2nd) M |
| rachunek noun spis należności za towar lub usługę, jako forma rozliczenia sprzedawcy, zawierający sumę końcową | calculus [calculi](2nd) M |
| rachunek noun stan majątku lub kapitału wyrażony liczbowo (wartość, ilość) jako rezultat działalności finansowej lub gospodarczej | calculus [calculi](2nd) M |
| rachunek sumienia (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) połączona z modlitwą analiza osobistej kondycji moralnej praktykowana w katolicyzmie, także jako przygotowanie do spowiedzi; noun | |
| rachunki (potocznie, potoczny) (przestarzałe, przestarzały) (edukacja, edukacyjny) matematyka jako przedmiot w początkowym okresie nauczania noun | arithmetica [arithmeticae](1st) F |
