epos w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| epos [-] (3rd) N noun | epos(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) poemat epicki pisany wierszem lub rzadziej prozą, w którym dzieje legendarnych lub rzeczywistych bohaterów są przedstawione na tle wydarzeń historycznych |
| depositio [depositionis] (3rd) F noun | opuszczenie(rzeczownik odczasownikowy) od opuścić |
| lepos [leporis] (3rd) M noun | urok(książkowy) to, co wywiera przyjemne wrażenie |
| nepos [nepotis] (3rd) C noun | wnuknoun |
| nepos | |
| parochus | praepositus noun | proboszcz(kościelny) ksiądz zarządzający parafią; |
| praepositus [praepositi] (2nd) M noun | dziekan(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przewodniczący rady adwokackiej prezesnoun przewodniczącynoun |
| praepositus villae noun | konetabl(historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) człowiek z tytułem konetabla (1.1) konetabl(historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) w średniowiecznej i renesansowej Francji: tytuł naczelnego wodza królewskich wojsk; posterunkowynoun |
| prepositio | praepositio noun | przyimek(gramatyka) wyraz nieodmienny i niesamodzielny poprzedzający zawsze wyrazy odmieniające się przez przypadki (= imiona) i sygnalizujący związki składniowe między wyrazem poprzedzającym a następującym; |
| pronepos [pronepotis] (3rd) M noun | prawnuknoun |
| repono [reponere, reposui, repositus] (3rd) verb | zastępowaćverb |
