słownik Łacino-Polski »

em w języku polskim

ŁacinaPolski
clemens [(gen.), clementis] adjective

humanitarnyadjective
szanujący godność człowieka i zwierząt, zgodny z zasadami humanitaryzmu

clementia [clementiae] (1st) F
noun

łaskawośćnoun
cecha tego, co łaskawe; cecha tego, kto łaskawy

wyrozumiałośćnoun
cecha tego, kto jest wyrozumiały, cecha tego, co jest wyrozumiałe

Clementina noun

Klementynanoun
imię żeńskie;

Clementinus noun

Klementynnoun
imię męskie;

coccinella septempunctata noun

biedronka siedmiokropka(entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) chrząszcz z gatunku biedronek siedmiokropek (1.1)
noun

Coccinella septempunctata noun

biedronka siedmiokropka(entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) Coccinella septempunctata L., gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych, o czerwonych pokrywach z czarnymi plamkami u postaci dorosłej;
noun

coemeterium [coemeterii] (2nd) N
noun

cmentarzysko(potocznie, potoczny) miejsce, gdzie znajdują się zużyte, zniszczone przedmioty
noun

cmentarzysko(zgrubienie) od cmentarz, duży cmentarz
noun

coemeterium adjective

cmentarnyadjective
związany z cmentarzem, dotyczący cmentarza

coemeterium | sepulcretum noun

cmentarznoun
obszar, gdzie celowo i niepojedynczo umieszcza się na stałe zwłoki lub prochy;

commemoro [commemorare, commemoravi, commemoratus] (1st) TRANS
verb

upamiętnićverb
uczynić pamiętanym

Commemoratio Omnium Fidelium Defunctorum noun

Zaduszki(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w Kościele katolickim dzień poświęcony pamięci wszystkich zmarłych, przypadający na 2 listopada (po dniu Wszystkich Świętych);
noun

commemorātiō noun

obchodynoun
uroczyste świętowanie czegoś

complementum verb

dopełniaćverb
uzupełniać się nawzajem, tworząc odpowiednią całość

uzupełniaćverb
czynić coś kompletnym, dodawać czego brakuje

condemno [condemnare, condemnavi, condemnatus] (1st) TRANS
verb

potępiaćverb
nie pochwalać, ganić kogoś, uznawać kogoś winnym

condemno | damno verb

obwiniaćverb
przypisywać, zarzucać komuś winę; oskarżać kogoś o zrobienie czegoś złego

contemverb

pogardzaćverb
traktować kogoś lub coś z pogardą

contemplatio [contemplationis] (3rd) F
noun

kontemplacja(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w mistycyzmie: wewnętrzna modlitwa
noun

contemplāre verb

kontemplowaćverb
pogrążać się głęboko w myślach

contemporaneus [contemporanea, contemporaneum] adjective

jednoczesnyadjective
odbywający się, zachodzący w tym samym czasie, w tej samej chwili

równoległyadjective
odbywający się, dziejący się w tym samym czasie

contemptus [contempta -um, contemptior -or -us, contemptissimus -a -um] adjective

podłyadjective
pozbawiony skrupułów, postępujący nieuczciwie w sposób świadomy, celowy, popełniający czyny haniebne, zasługujący na potępienie i pogardę

contemptim adverb

pogardliwieadverb
w sposób pogardliwy; z pogardą, bez szacunku

contemptus [contemptus] (4th) M
noun

lekceważenienoun
traktowanie kogoś z pogardą, bez dostatecznej uwagi

nędzniknoun
osoba podła, nikczemna

crematio cadaveris noun

kremacjanoun
forma pogrzebu obejmująca kremację (1.1)

cremator [crematoris] (3rd) M
noun

nagrywarka(informatyka, informatyczny) urządzenie służące do zapisywania danych na płytach CD lub DVD;
noun

palniknoun
urządzenie wytwarzające płomień, służące do spawania metali

cremium [cremii] (2nd) N
noun

drwanoun
porąbane kawałki drewna, np. na opał

cremo | urere verb

palićverb
niszczyć coś za pomocą ognia

Cremona noun

Cremona(geografia, geograficzny) miasto i gmina w północnych Włoszech, położone w Lombardii, na lewym brzegu Padu, stolica prowincji Cremona (1.2);
noun

cremātiō noun

kremacjanoun
spalenie ciała zmarłej osoby

daemon [daemonis] (3rd) M
noun

biesnoun
zły duch, szatan, czart;

demon(mitologia, mitologiczny) istota nadprzyrodzona występująca w wierzeniach ludowych, mitologiach i religiach, zajmująca pozycję pośrednią między bogami a ludźmi; o cechach na wpół ludzkich, na wpół boskich; najczęściej nieprzyjazna człowiekowi;
noun

geniusznoun
osoba wybitna, o nieprzeciętnych zdolnościach

daemoniacus [daemoniaca, daemoniacum] adjective

demoniczny(przenośnie, przenośnia) taki, który ma w sobie coś z demona; niesamowity
adjective

daemonium genius noun

dżin(mitologia, mitologiczny) duch w wierzeniach staroarabskich, powstały z czystego ognia albo też obłoku pary, który wpływa na losy ludzkie
noun

dżinn(mitologia arabska) według pogańskich, przedislamskich wierzeń staroarabskich: istota o nadnaturalnej potędze, powstała z ognia (lecz mogąca przyjmować dowolną postać), mająca wpływ na losy ludzi
noun

3456