słownik Polsko-Łacina »
palić w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| palić verb niszczyć coś za pomocą ognia | cremo | urereverb |
| palić verb wdychać dym tytoniowy z papierosa, fajki itp.; czynić to nałogowo | fumo [fumare, fumavi, -](1st) |
| przypalić verb spalić częściowo zewnętrzną część | adūrōverb |
| przypalić verb ulec przypaleniu | aestuōverb |
| spalić verb poddać coś działaniu ognia, zniszczyć ogniem | aestuōverb |
| zapalić (książkowy) o uczuciu opanować kogoś verb | bulliōverb |
| zapalić (potocznie, potoczny) o silniku zacząć pracować verb | initiumverb |
| zapalić (potocznie, potoczny) uruchomić, np. silnik samochodu, radio, telewizor verb | incendereverb |
| zapalić verb sprawić, że coś zaczyna się świecić, zaczyna dawać światło | incendereverb |
| zapalić verb wzniecić ogień | incendereverb |
| zapalić verb zacząć się palić, zająć się płomieniem | accendōverb |
| zapalić verb zacząć się świecić | agatverb |
