deus w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| Deus [Dei] noun | Bóg(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) bóg w religii monoteistycznej; |
| deus [Dei] noun | bóg(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) według wierzeń politeistycznych: istota potężniejsza od człowieka, mająca wpływ na jego los, zwykle także pogodę, zjawiska wywoływane przez Ziemię (wulkany, trzęsienia ziemi itp.); |
| Deus Pater noun | Bóg Ojciec(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w chrześcijaństwie: pierwsza osoba Trójcy Świętej; |
| Amadeus noun | Amadeusznoun |
| homo proponit, sed Deus disponit | człowiek strzela, Pan Bóg kule nosizamierzenia, plany nie zawsze udaje się zrealizować |
| lapideus [lapidea, lapideum] adjective | kamiennyadjective murowany(budownictwo) zbudowany przez murowanie (z cegły, betonu lub kamienia) |
| semideus [semidea, semideum] noun | półbóg(mitologia, mitologiczny) syn boga i śmiertelniczki lub bogini i śmiertelnika |
