bóg w języku łacina

Polski	Łacina
Bóg (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) bóg w religii monoteistycznej; noun	Deus [Dei]noun Dominus [domini]noun
bóg (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) według wierzeń politeistycznych: istota potężniejsza od człowieka, mająca wpływ na jego los, zwykle także pogodę, zjawiska wywoływane przez Ziemię (wulkany, trzęsienia ziemi itp.); noun	deus [Dei]noun
Bóg Ojciec (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w chrześcijaństwie: pierwsza osoba Trójcy Świętej; noun	Deus Paternoun
człowiek strzela, Pan Bóg kule nosi zamierzenia, plany nie zawsze udaje się zrealizować	homo proponit, sed Deus disponit
jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie jak uczynisz komuś, tak on uczyni tobie	qui dicit que vult, audit que non vult
kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje ludziom pracowitym dobrze się wiedzie, bo wszystko im sprzyja, nawet sam Bóg	aurora habet aurum in ore
półbóg (mitologia, mitologiczny) syn boga i śmiertelniczki lub bogini i śmiertelnika noun	semideus [semidea, semideum]noun

Historia wyszukiwania