słownik Łacino-Polski »

canon w języku polskim

ŁacinaPolski
canon [canonis] noun

czynsznoun
terminowa opłata za wynajem

kanon(biblijny) zamknięty zbiór ksiąg uznany w Kościele za natchnione;
noun

kanon(kościelny) modlitwa eucharystyczna, część mszy świętej;
noun

kanon(kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) (bibliotekoznawstwo, bibliotekoznawczy) lista norm, zasad, tekstów o podstawowym znaczeniu
noun

kanon(kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) ogólnie przyjęta zasada czy wzorzec (postępowania, estetyki, itp.);
noun

kanon(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) forma muzyczna z powtarzającym się tematem;
noun

kanon(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) pojedynczy przepis w kodeksie
noun

norma(technologia, technika, techniczny) dokument standaryzujący działalność badawczą, technologiczną, produkcyjną, usługową;
noun

canonicus [canonici] noun

kanonik(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) duchowny katolicki uhonorowany członkostwem w kapitule katedralnej lub kolegiackiej;
noun

canonizatio [canonizationis] noun

kanonizacja(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oficjalne uznanie zmarłego za świętego i zezwolenie na jego publiczny kult w Kościele katolickim lub Cerkwi prawosławnej;
noun