słownik Łacino-Polski »

bellus w języku polskim

ŁacinaPolski
bellus

szlachetnie urodzonyo szlacheckim pochodzeniu, ze szlacheckiej rodziny

bellus [bella -um, bellior -or -us, bellissimus -a -um] adjective

artystycznyadjective
piękny, estetyczny

ozdobnyadjective
stanowiący ozdobę; o cechach właściwych ozdobie

bellus | pulcher adjective

pięknyadjective
taki, którego cechuje piękno: bardzo ładny, wzbudzający zachwyt

libellus [libelli] (2nd) M
noun

broszuranoun
cienka książka, nieoprawiona lub w miękkiej oprawie;

broszuranoun
niewielka publikacja o treści informacyjnej

librettonoun
tekst utworu muzycznego (opery, operetki, oratorium), scenariusz baletu lub pantomimy;

listeknoun
jedna z blaszek liściowych, część liścia złożonego, osadzona na wspólnej osadce

pamflet(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) satyryczny utwór publicystyczny lub literacki mający na celu zdemaskowanie, ośmieszenie i poniżenie osoby, grupy, środowiska społecznego lub instytucji
noun

petycja(administracja) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) pismo zawierające zbiorową prośbę, kierowane najczęściej do organów władzy;
noun

szczapanoun
kawałek odłupanego lub porąbanego siekierą drewna

słowa(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) tekst utworu
noun

ulotkanoun
niewielka publikacja zawierająca przekaz reklamowy, społeczny lub polityczny

minius | rubellus adjective

czerwonawyadjective
w kolorze podobnym do czerwonego, o zabarwieniu bliskim czewieni lub częściowo czerwonym

rubellus [rubella, rubellum] adjective

rudawyadjective
zbliżony kolorem do rudego

↑

Historia wyszukiwania

    Słowniki online

    Więcej ciekawostek