auditus w języku polskim

Łacina	Polski
auditus [auditus] noun	fama(książkowy) niepewna, niesprawdzona wiadomość noun pogłoskanoun rozpowszechniana wiadomość, której autentyczność jest niepewna, niesprawdzona słuchnoun jeden ze zmysłów, który odbiera dźwięki;
audio [audire, audivi, auditus] interjection	halointerjection wyrażenie używane przy odbieraniu telefonu
audio [audire, audivi, auditus] verb	przestrzegaćverb stosować się do czegoś, być w zgodzie z jakimś przepisem słuchaćverb odbierać dźwięk za pośrednictwem narządu słuchu słychaćverb daje się usłyszeć słyszeć(fizjologia, fizjologiczny) odbierać dźwięk za pomocą zmysłu słuchu verb uczęszczaćverb bywać gdzieś często (lub regularnie); brać udział w czymś
exaudio [exaudire, exaudivi, exauditus] verb	słuchaćverb odbierać dźwięk za pośrednictwem narządu słuchu

Historia wyszukiwania